Zodra de treinfluit klinkt, begint een reis vol verwondering. Marjan Rijsdijk en Henk Köpp stappen aan boord van de luxe privétrein SJourney en worden acht dagen lang ondergedompeld in het échte Vietnam: kleurrijk, intens en hartverwarmend. “Je reist niet door Vietnam, je wordt er onderdeel van.”
Op het perron van Hanoi hangt iets in de lucht. De zon zakt langzaam achter de koloniale gevels van het station, zachte muziek klinkt uit de speakers en de geur van jasmijnthee en vers fruit zweeft tussen de menigte. Marjan tikt haar man Henk op de schouder. “Wat een feest hier op het plein,” zegt ze lachend. “Zouden we iets gemist hebben?”
Pas als ze uitstappen en het personeel van de SJourney trein zich opstelt langs een rode loper, dringt het door: dit hele feest is voor hén. Muziek, een glas champagne, een speech van de treinmanager – het is alsof ze in een film stappen. En dat gevoel houdt acht dagen lang aan.
De SJourney glijdt als een elegante slang door het Vietnamese landschap. ’s Nachts rijdt de trein, overdag ontdek je het land. “We slapen in een heerlijk compartiment, met houtwerk en warme kleuren, alles klopt,” vertelt Henk. “Het is een stijlvol eerbetoon aan de jaren dertig, maar dan met airco, wifi en een prima douche.” Hij glimlacht. “En als je dan wakker wordt, zie je telkens een ander decor buiten je raam. Bergen, rijstvelden, kuststroken… Alsof je door een levend schilderij reist.”
Overdag ligt de trein stil, zodat reizigers het land in al zijn rijkdom kunnen proeven. “Het mooiste is dat je op plekken komt die je nooit zelf zou vinden,” zegt Marjan. “We lunchen ineens midden in de rijstvelden, aan een wit tafeltje bij een lokale familie, met uitzicht op de groene vlakte. Alles is vers. Alles is oprecht.”
Een dag later varen ze over de Mekong. De brede rivier kronkelt tussen dichtbegroeide oevers met bananenbomen, kokospalmen en eenvoudige houten huizen op palen. Aan boord wordt de lunch vers bereid: olifantsvis, dé specialiteit van de regio, verschijnt even later vakkundig gefileerd op hun bord. “Verser kan bijna niet,” zegt Henk. “Daar zit je dan, midden op het water, met uitzicht op fruitboten, bamboerekken vol rijstvellen en kinderen die zwaaien vanaf de oever.”
Aan wal ontmoeten ze een familie die rijstvellen maakt. “Oma is 85, maar is nog steeds elke dag aan het werk,” zegt Marjan met ontzag. “Achter het huis ligt een enorme tuin vol fruitbomen, en alles wordt gedeeld. Neem dit mee, eet daarvan. Je voelt je zó welkom. En dat terwijl deze mensen weinig hebben.”
De warmte van de mensen raakt hen. “In Vietnam draait alles om delen en respect,” zegt Henk. “Voor elkaar, voor de natuur, voor voorouders. Dat voel je overal, van tempel tot treinwagon.” Marjan knikt: “We zouden daar in Nederland best iets van kunnen leren.”
Eén van de meest indrukwekkende momenten beleven ze tijdens een boottocht door Trang An, dat ook wel ‘Halong Bay op het land’ wordt genoemd. “We glijden door een stil, groen landschap. Aan weerszijden rijzen de rotsen omhoog, bedekt met jungle. Je hoort niets behalve het kabbelende water. In je hoofd hoor je de helikopters van vroeger, en ‘The End’ van The Doors. Het is indrukwekkend om die geschiedenis in stilte op deze manier te beleven.”
Een dag later bevindt het stel zich weer in de levendige drukte van Vietnam. Scooterritten achterop bij oudere heren, tochten per jeep, kleurrijke tempelfeesten tijdens het Vietnamese nieuwjaar. “Iedereen in hun mooiste kleding, bloemen overal. Het is chaotisch, maar georganiseerd. Druk, maar vriendelijk. Zo’n warm bad.”
Aan boord van de trein gaat het feest gewoon door. De restauratiewagen is hun favoriete plek. “Elke keer als we binnenkomen, staat het personeel al klaar. Je glas is gevuld voor je zit,” grinnikt Henk. “En die chef-kok, ongelooflijk. Die heeft een kookwedstrijd gewonnen en dat proef je. Van een geurige soep bij het ontbijt tot verfijnde curry’s bij het diner: het is genieten.”
Wat hen opvalt tijdens de reis: het verschil tussen Noord en Zuid. “In het noorden zijn mensen wat ingetogener, heel saamhorig. In het zuiden is het al wat wereldser, westerser zelfs. Maar overal voel je de gastvrijheid,” ervaart Marjan.
Op de laatste avond wacht een afscheid dat de reis in stijl afrondt. Midden in de jungle, bij een oude tempel, organiseert het treinpersoneel een feest met traditionele muziek, dans en ambachten. “We worden aangekleed, mogen meedansen, en we eten weer fantastisch,” zegt Marjan. Later op de avond volgt nog een toost aan boord mét ‘happy water’ (rice wine) samen met het personeel. Het is een afscheid met een gouden randje.
Is dit dan hun laatste grote treinreis? “Zeker niet,” klinkt Henk resoluut. “Japan lonkt nog wel. Maar eerst laten we deze reis nog even bezinken.” Marian besluit: “Het is die combinatie van alles eromheen. De excursies, de ontmoetingen, de verrassingslunches midden in de rijstvelden die het zó bijzonder maken. Je reist niet door Vietnam, je wordt er onderdeel van.”
Bekijk hier de treinreis met SJourney door Vietnam.
.webp){kind=link}
.webp){kind=link}
.webp){kind=link}
