Dwars door een levend decor

Met trein, boot en bergspoor reisden Arie en Jolande door het rauwe, stille en pure Noorwegen.

Mist over het water. Bergen die opduiken uit het niets. De Bergensbanen is niet zomaar een treinreis. Het traject van ruim 500 kilometer tussen Oslo en Bergen wordt vaak genoemd als één van de mooiste spoorlijnen van Europa. “Je speelt de hoofdrol in je eigen film.” 

Tussen fjord en bergtop

Dit gevoel begon al aan boord van de Flåmsbana, waarmee Arie Duimelaar samen met zijn Jolande een dagtocht maakt. Eén van de steilste en meest indrukwekkende spoorlijnen ter wereld. In twintig kilometer klimt de trein van het Aurlandsfjord naar station Myrdal, 867 meter hoger. Een korte route, maar cruciaal: hij verbindt het stille fjord met de spoorlijn naar Bergen. Onderweg duikt hij door tunnels, slingert langs kliffen en schuurt rakelings langs watervallen.

Aan beide kanten van het spoor storten watervallen omlaag, gevoed door smeltwater uit de bergen. Er is niets dan groen, water, steen en lucht. Aan het einde van de zomer blijft het hier nog altijd weelderig. “Je zit in een comfortabele coupé, maar buiten trekt een wereld voorbij waar geen auto komt,” zegt Arie. “Hij klimt bijna 900 meter omhoog zonder dat je het merkt. Tot je naar buiten kijkt en het ene uitzicht het andere overtreft.”

Niet alleen het uitzicht is onovertroffen, ook een sprookjesachtig moment tijdens de treinreis blijft voor altijd in hun herinnering. “We zagen haar al staan voordat de muziek begon. In een rode jurk, alleen op een natte rots, dansend voor een waterval, omlijst door witte bergtoppen. Geen omroep, geen aankondiging. Alleen het geraas van water, flarden mist en dan ineens: muziek. Een stem vult het dal. De trein stopt. Even. Lang genoeg voor een scène die zó uit een film lijkt te komen. Het is zo’n moment dat je vooraf niet bedenkt, maar je wel altijd bijblijft”, aldus Arie.

Mist, water, stilte

Na Flåm verruilen ze het spoor voor het water. De fjorden liggen erbij alsof ze vers zijn uitgesneden. Diepblauw, glad, nauwelijks wind. Mist hangt als een sluier tussen de rotsen. “Geen zon, geen strakblauwe lucht. Juist dat maakte het zo mooi. Rauw en stil. Mystiek. Alsof je ergens bent waar je niet hoort te zijn,” stelt Arie.

Vanuit Flåm varen ze door de Nærøyfjord en Sognefjord, één van de mooiste fjordroutes van Noorwegen. De boot glijdt tussen steile rotswanden door, het water is glad als glas, de lucht hangt vol mist. Daarna stappen ze in Gudvangen over op de bus naar Voss, dwars door het berglandschap. “Geen haast, nergens overstaptijdstress. Ook prettig: je stapt uit en je hotel ligt praktisch om de hoek,” zegt Jolande. “Dat is zó fijn als je met koffers reist. Je hoeft nergens naar te zoeken.”

Reizen zonder ruis

De stad Bergen wacht als laatste. Regenstad, volgens de clichés. Maar het stel kwam de tunnel uit in de zon en die bleef drie dagen. “We namen de tandradbaan omhoog en keken uit over de stad, de zee en verder. Heel indrukwekkend,” blikt Arie terug.

Wat hen het meest opviel tijdens de reis? Jolande hoeft er niet lang over na te denken. “De stilte,” zegt ze. “Geen snelwegen in de verte, geen haast, geen schema’s. Alleen het geluid van een trein die vertraagt, een boot die aanmeert, mensen die zacht met elkaar praten. Er zit rust in de manier van reizen. Alles vertraagt, maar je ziet méér.”

Ze houden van afwisseling, maar niet van drukte, vervolgt ze. “Je zit niet acht dagen op dezelfde plek. Je reist met treinen, boten, bussen en tóch voelt het als één vloeiend geheel.” Dat het landschap op sommige plekken alleen via spoor of water bereikbaar is, maakte het extra bijzonder. “Je reist letterlijk door een stuk Noorwegen dat je anders nooit zo zou zien.”

Niks hoeven, alles beleven

En wat misschien wel het grootste cadeau was: hoeveel níet hoefde. “We hebben het eerder zelf gedaan,” vertelt Arie. “Aan de keukentafel alles boeken, plannen, uitzoeken. Leuk, maar dit was veel relaxter. Je stapt gewoon op de trein en je bent onderweg.”

Precies dat maakt deze reis zo geliefd bij mensen die niet voor de massa kiezen. Panoramatreinen, comfortabele hotels, doordachte routes. Geen vlaggetjes. Geen gids met headset. Geen overvolle schema’s. “Voor ons is dat perfect”, stelt Jolande. “Individueel reizen, maar dan met alles geregeld. Die balans klopt.” Onderweg ontmoeten ze andere reizigers, maken af en toe een praatje. Maar vooral: tijd voor elkaar. “En ruimte om te kijken.”

Of ze weer zouden gaan? “Misschien Zwitserland. Misschien weer Noorwegen. We weten het nog niet.” Eén ding wel: “Als we het nog eens doen, dan zo. Geen haast. Geen groep. Gewoon samen. En het landschap dat het werk doet.”

Bent u ook benieuwd naar zo'n bijzondere reis door Scandinavië? Bekijk hier ons reisaanbod.