Royal Albert Hall in Londen

Denken we bij wereldtentoonstellingen al snel aan Parijs en de Eiffeltoren (1889), de allereerste wereldtentoonstelling vond in 1851 in Londen plaats. Grote inspirator was Prins Albert van Saksen-Coburg-Gotha, de echtgenoot van Koningin Victoria. Het doel van de tentoonstelling in Hyde Park was ‘to clear to the world Britain’s role as industrial leader’. Afgaand op de gastenlijst – Charles Darwin, Karl Marx, Charlotte Brontë, Charles Dickens, William Colt (van de geweren) – bleef de tentoonstelling niet onopgemerkt.  

Het succes van Hyde Park inspireerde Prins Albert tot een nieuw vergezicht: de bouw van een aantal permanente locaties voor de presentatie van kunst, muziek en nijverheid. Een groots plan, de gebouwen moesten aan de rand van Hyde Park verrijzen, dat in de wandelgangen al snel ‘Albertopolis’ werd genoemd. Helaas heeft de Prins de realisering van zijn dromen nooit kunnen meemaken: hij stierf al op 42-jarige leeftijd. Tot groot verdriet van zijn vrouw overigens, Koningin Victoria zou haar hele leven – tot aan haar dood 40 jaar later – rouwkleding blijven dragen.

Icoon aan de rand van Hyde Park

Om de herinnering aan Prins Albert levend te houden werd besloten tot een monument aan de rand van Hyde Park met recht tegenover een nieuw te bouwen Central Hall of Arts and Sciences. Het ontwerp voor deze zaal kwam in handen van twee civiele ingenieurs van het leger, die zich lieten inspireren door één van de bekendste theater-architecten van die tijd, de Duitser Godfried Semper (bekend van de Semper Oper in Dresden). De nieuwe Londense Central Hall zou geheel opgetrokken worden uit Fareham Red Brick, rode steen vervaardigd uit klei en het koepelvormige stalen dak werd gefabriceerd in Manchester. Het werd per paard en wagen naar Londen vervoerd.

Bij de officiële opening in 1871 was Koningin Victoria evident aanwezig, ‘het doet me denken aan de Britse constitutie’ was haar enigszins raadselachtige commentaar. Alhoewel zowel het exterieur als het interieur op veel bijval kon rekenen leidde de akoestiek op de openingsavond tot regelrechte paniek. De zaal bleek een echo te bevatten... Ingenieurs gingen weliswaar direct aan de slag, toch werd de Royal Albert Hall – op verzoek van Koningin Victoria de nieuwe naam – gedurende lange tijd lang niet altijd voor muziek gebruikt. Bijeenkomsten van suffragettes, worstelwedstrijden, speeches van Winston Churchill of Charles de Gaulle, bokswedstrijden van Mohammed Ali, colleges van Albert Einstein: het vond allemaal plaats in de Royal Albert Hall. In 1906 was de zaal zelfs het podium voor een marathon: Londenaar C.W. Gardiner moest er 525 rondjes voor over hebben om gehuldigd te worden.

Pas in de loop van de vorige eeuw wisten ingenieurs de akoestiek dan eindelijk naar een goed niveau te tillen. Inmiddels was de Royal Albert Hall het podium geworden van de befaamde BBC Proms. Nadat Queens Hall in 1941 door de Duitse Luftwaffe beschadigd was, werd de serie naar de zaal aan Kensington Gore verplaatst. Vanaf dat moment werd de Royal Albert Hall over de hele wereld synoniem met de Last Night of the Proms. Rule, Brittania en Land of Hope and Glory werden in één adem met de Royal Albert Hall genoemd.

Akoestische grootheid

Met een hoogte van 41 en een breedte van 67 meter is de Royal Albert Hall één van de grootste akoestische zalen ter wereld. Het biedt ruimte aan ruim 5.000 bezoekers, in sommige gevallen zelfs 8.000. (Ter vergelijking, Nederlands grootste akoestische zaal, De Doelen in Rotterdam, bevat ruim 2.000 zitplaatsen.) Opmerkelijk is dat de enorme grootte van de Royal Albert Hall op geen moment ten koste gaat van de beleving. Doordat de zaal ellipsvormig is zijn de zichtlijnen optimaal, zodat het publiek overigens ook van elkaar kan genieten. Dit verklaart ook het enorme succes van de Last Night of the Proms en de kerstvieringen in de Royal Albert Hall. Al helemaal in geval van samenzang is een bezoek aan de Royal Albert Hall niet minder dan een belevenis.

Bezoek de Royal Albert Hall tijdens onze muziekreis naar Londen.